تاریخچه نگارگری

باستان‌شناسان در سال‌های اخیر در مناطق کوهستانی لرستان به غارهایی دست یافتند که دیوارهای آن به دست انسان‌های غارنشین نقاشی شده است و اکنون نکات مهم فراوانی را بر ما آشکار می‌سازد.

آثاری در تپه ملیان فارس کشف شد که با رنگ‌های اُخرایی، گل ماشی و سیاه منقش شده بود. کشف جام‌ها، سفال‌ها، مفرغ‌ها و آثار کهن هنر ایران در گوشه و کنار کشور، تداوم هنر نگارگری ایرانی را به خوبی نشان می‌دهد. آثار دیگری که در تپه‌ی سیلک، چشمه علی، زیویه؛ مارلیک و دیگر نقاط به‌دست آمده نمایانگر رشد فوق‌العاده هنرهای تصویری ایران باستان است.

دوره‌های مختلف هنری ایران؛ مسیر خود را طی کرد تا اندک‌اندک زمینه‌ی پیدایش هنر نقاشی عصر هخامنشیان فراهم گردید.

در عصر هخامنشیان کاخ‌ها و پرستش‌گاه‌ها به وسیله‌ی نقوش تزئینی و نقاشی روی گچ تزئین می‌گردید.

همچنین کاشی‌های الوان در این عصر رواج یافت (گفتنی است که هنر نقاشی در ایران هرگز مطرود نشده بلکه در هر دوره و در هر عصری به صورتی خاص تجلی یافته است. این

هنر گاهی به عنوان نقاشی دیواری بر روی گچ، گاهی بر حسب ضرورت بر ظروف سفالین نقش بسته است).

در کاخ‌های هخامنشی نقاشی‌های دیواری وجود داشت که در اطراف درهای ورودی قرار گرفته بود. این نقش‌ها با رنگ‌های آبی و سفید و قرمز تزئین یافته بوده که در اثر مرور زمان و حملات متعدد، از بین رفته است.

دانلود طرح لایه باز هنر سنتی تذهیب

نقاشی در دوره‌ی اشکانیان وارد مرحله دیدی شد و همچون آثار هنری دیگر این دوره، تحت تاثیر عوامل و تحولات دوره اشکانیان قرار گرفت. آثار نقاشی دیواری متعددی از این دوره شناخته شده است که

گویای این هنر در زمان اشکانیان است.

قسمت مهمی از این آثار در خارج از مرزهای کنونی کشور قرار دارد.

هنر نگارگری، در زمان “مانی نقاش” در دوران ساسانی به وجود آمد. مانی در ابتدا با ادعای نبوت آمد و برای تبلیغ عقاید دینی خود، مجموعه ای از اعتقادات و باورهای بودایی، مهرپرستی، مسیحیت و

زرتشتی را به وسیله ی نقاشی به تصویر کشید.

او از نقاشی به عنوان یک “زبان تصویری” برای تبلیغ عقاید دینی خود، استفاده نمود و این زبان تصویری به سرعت فراگیر شد و حتی به بیرون از مرزهای ایران از آسیای مرکزی گرفته تا کره و ژاپن و چین

راه یافت.

نقاشی از ارکان اصلی آیین مانوی بود و در تزیین و مصورسازی کتاب ها به کار گرفته می شد.

به دستور مانی، تالارهایی به نام «نگارستان» ساخته شد و دیوارهای آن با نقاشی هایی بر اساس فلسفه ی آیین او و مضامینی چون خلقت انسان و سرنوشت وی تزیین شد.

از این رو به نگارگری قبل از اسلام “هنر مانوی” نیز می گویند که پس از ظهور اسلام به “نگارگری اسلامی” تغییر نام یافت .

نگارگری پس از ورود اسلام

پس از ظهور اسلام، نگارگری مدتی متوقف شد اما پس از گذشت دوره ای کوتاه، با تغییراتی که در آن پدید آمد، این سبک به “نگارگری اسلامی” بدل گردید.

در زمان سامانیان و غزنویان این هنر گسترش یافت و در قرن چهاردهم تا هفدهم میلادی شکوفایی نمایانی داشت. در هر دوره ای، پادشاهان و حکمرانان علاقه به گردآوری افراد نخبه و با استعداد از

سراسر کشور داشتند تا بتوانند آثار هنری عظیمی را خلق کنند و به وسیله ی آن آثار به سایر ممالک مباهات کنند.

معمولا این هنرمندان در پایتخت و در کتابخانه های سلطنتی گرد هم می آمدند و دست به خلق آثار گوناگون از جمله نقاشی، خطاطی و… می زدند. معمولا فردی که از همه ی این هنرمندان در کار خود استاد تر بود،

به سرپرستی این کتابخانه ها برگزیده می شد و بر سایرین نظارت داشت و کیفیت کارهای هنری آن ها را می سنجید. به عنوان مثال جعفر بایسنقر خطاط در دوره ی تیموریان و کمال الدین بهزاد در اوایل دوره ی صفویه این وظیفه را بر عهده داشتند. این اساتید، استانداردهایی را مشخص می نمودند که آثار نباید خارج از این استانداردها می بود.

بنابراین این آثار شباهت هایی به یکدیگر پیدا می کردند و در برهه ی زمانی مشخصی خلق می شدند و مکان خلق این آثار که همان پایتخت ها بود، نیز یکسان بود؛ بنابراین نام آن مکان را به عنوان نام یک سبک و مکتب بر روی آن آثار می نهادند.

مثلا هنگامی که از «مکتب تبریز اول» سخن می گوییم، منظور نقاشی هایی است که برای اولین بار در عهد ایلخانان مغول در تبریز که پایتخت آن ها بوده است، به تصویر کشیده شده اند.

دانلود طرح لایه باز هنر سنتی تذهیب

• انجام مقاله و پایان نامه رشته هنر(کلیه گرایش‌ها) مقطع کارشناسی و ارشد.
• چنانچه برای انجام پروژه و ژوژمان دانشجویی خود، نیاز به کمک دارید اینجا را کلیک نمایید.
• آموزش گام به گام نقوش سنتی ختایی
• جهت مشاوره با ما در ارتباط باشید. واتساب– تلگرام